Allaaah! İşte en sevdiğim yerdeyiz. Zira Burası Benim Gökyüzüm’ün geleneksel yıl sonu yazısı. Her senenin sonunda geriye doğru şöyle bir bakıyoruz ve ileriye dönük hayallerimizi, beklentilerimizi yazıp yeni yılı selamlıyoruz. Anlamı çok büyük, çünkü yeni gelen her seneyi ‘Bu senede blogu kapatmadım, bol bol yazdım’ gururuyla karşılıyorum.
2018 şey nasıl desem pek içime sinen bir yıl olmadı gibi. Bir kere çok hızlı geçti ne olduğunu anlayamadım sanki. Yorucu ve gerçekten sinir bozucuydu. İkinci üniversite serüvenimde bol bol sinir krizi geçirdim. Ev sahibimle bitmeyen kavgalar sonucu kışın ortasında taşınmak zorunda kaldım, yine. Zaten 2018’e dolandırılarak girdiğim için pek hayırlı bir sene beklememiştim. İlişki problemleri alıp başını yürüyünce, kafa karışıklığı dolu bir yaz dönemi geçirdim. İnsan boğazlamama gram kalan bir sene oldu da denilebilir. Mia’nın hastalığı yüzünden şırıngayla onu besleme serüvenime değinmiyorum bile. ‘Ya ölürse’ korkusundan günlerce ağladım. Dolar fırladı, her şey ateş pahası derken gereğinden fazla parasız kaldım. 
Geçen yıla nazaran daha az kitap okudum en üzücü kısmı bu olabilir. Netflix’in altını üstüne getirdim.
Tez belasına son sınıf edasıyla merhaba dedim, hoşçakal diyemediğim depresif dönemin hala içindeyim.
4 mevsimi hastalıklarla geçirdim. Sağlıklı olduğum gün sayısı bir elin parmağını geçmez herhalde.
Bol bol Pubg oynadım, drop peşinde koştum.
Keşke onu yapacağıma biraz kitap okusaydım ama bataklık gibi bir kez giren bir daha çıkamıyorum lanet olası oyundan.
Kızlarla Manisa buluşmasında bol bol dedikodu yaptım, bu her senenin fix olayı zaten, değişmez.
Birde galiba torunlarım oldu.
Mia’nın çiftleşmesi sonucu minik kedi yavrularına babalık yaptığını hissediyorum. Günlük mesaiye gider gibi bütün zamanını dışarda geçiriyor.
Gelelim 2019 yılının getireceklerine..
2019 benim için mezuniyet yılı. 4 Senelik İstanbul maceramın diplomayla biten mutlu sonu. Seçim yapma sürecim çünkü İzmir’e dönüp dönmeyeceğime karar vereceğim. Şimdilik İstanbul’da bir gelecek planı yapsamda, İzmir konusunda hala soru işaretlerine sahibim. Diplomayla birlikte biraz dinlenmek istiyorum. 4 senenin yorgunluğunu atacağım huzurlu bir tatilden sonra kendi ajansımı açacağım. Ki bu süreçte planlamalarıma bakılırsa oldukça sancılı geçecek. Nasıl bir yıl geliyor az çok tahmin edebiliyorum. Yoğun, yorucu ve stresli olacak. Ama sanırım gururlanıcam. Çünkü emeklerimin karşılığını alıcam. Ne kadar zorlanırsam zorlanayım, başardım diyebileceğimi düşünüyorum. Yüksek Lisans sınavı ve açıköğretimden üçüncü üniversite hedefimde 2019’da beni bekliyor olacak. Yeni yıla dair bir çok hevesim, fazla fazla beklentim var. Ama John Lennon’ında dediği gibi ‘Hayat ; biz planlar yaparken başımıza gelenlerdir.’ Her sene daha büyük bir huzurla karşılamaya çalışıyorum yeni seneyi. Bu senede çok güzel dileklerim var. Zaten bize bahane olsun, bir muma, bir batıl inanca, bir ağaca bağlanan kumaş parçasında dilek dilemek için yer arıyoruz. Ama umudumuz var işte, tüm kötülüklerin,karanlıkların içinde bile bir ışık bulacağımıza inanıyoruz. Bu yüzden her düşüşün bir kalkışı olduğunu bilerek aşıyoruz, umudumuza tutunup hep daha iyisini istiyoruz.
O yüzden sana güzel veda edicem 2018.
Çünkü getirdiğin tüm zor günlere rağmen bana hatırlanacak bir dünya anı bıraktın. Beni daha güçlü bir kadın yaptın, seçimler yapmaya zorladın, yordun, boğdun, incittin ama yinede gülümsettin. Her geçen saniyenin değerini bilmeyi, bu yolculukta bastığım yere dikkat etmeyi öğrettin. Korkularımla yüzleştirdin, hatalarımın karşısında utandırdın, doğrularımla daha hızlı yürüyebilmem için kamçıladın. Şimdi yepyeni bir yıla, çok güzel dileklerle ‘hoşgeldin’ derken bana sunduğun tüm yaşanmışlıkları geride bırakacağım. Yeni yılı yeni umutlarla karşılayacağım.
Güzel gel 2019, herkes için güzel umutlarla, hoş hayallerle gel. Biraz huzura, bol paraya, kahkalara ve emin adımlara ihtiyacımız var . Mutlu yıllar..
