TAM BEŞ YIL OLDU
İnsan sürekli yazınca kendini gözlemleme ve hayatta ne kadar ilerleme kaydettiğini görme fırsatı yakalıyormuş. Eski günlüğümü açıp okuduğum zaman hissettiklerimi bir kaç cümleye sığdırmam mümkün değil. Herkesi geride bırakıp bir deftere sığınışımı, hatta ‘eski sevgililer’ adı altında bir grup ismi yorumlayışımı.. Her şeyi yazmışım. Ne hissettiysem edebiyatın o narin süzgecinden geçirmeden, içimden geldiği gibi satırlara dökmüşüm. Öyle ki hayatıma dokunan herkes hakkında en az bir cümle var. Günlük kavramını biraz zorlamışım ilk zamanlarda, kim günde dört kez günlük yazar ki ? Tarih tarih, hatta saat saat hissettiklerimi dökmüşüm. İlk günlüğümü tamamladığımda öyle üzülmüştüm ki gözümde iki damla yaş aktığını hatırlıyorum. Bir sonraki günlüğüme başladığımda yeni bir insandım sanki. Büyümüş, olgunlaşmış bambaşka bir insan. Sürekli yazan, kendini satırlarda saklayan biriyseniz bu hisler çok tanıdık gelecektir size. Her yazıda biraz daha büyüdüğünüzü hisseder, her okuyuşunuzda bambaşka bir pencere açarsınız dünyanıza. Yeni günlüğüme başlayınca, daha ilk satırlarımda ‘edebi bir anı defteri niteliği taşımalı’…
